De kop is eraf

 Gisteren hadden we onze eerste bijeenkomst. Een opkomst van 60 mensen is best heel goed te noemen. Hierbij de bijlage in de Leeuwarder Courant


 

Afknapper

Gisteravond was ik uit eten met een collega. We zien elkaar niet heel veel en kennen elkaar nog niet zo lang, maar het contact is altijd goed en vertrouwd. Zo kun je dat soms hebben met mensen. Tijdens het eten kwam ons gesprek op God en geloven. Ze vertelde dat ze wel "christelijk" opgevoed was, maar dat het haar niet zoveel had gebracht. Nu gaan haar kinderen wel naar een christelijke basisschool. En zo kwam de vraag van haar 11-jarige dochter: "Mam, geloof jij eigenlijk in God?" Het antwoord ontweek ze door de vraag terug te ketsen naar haar dochter, maar het zette haar aan het denken. Want eigenlijk kan ze zich niet voorstellen dat er niet "iets"is, want dan zou de bedoeling van dit leven zo nutteloos zijn. Maar ze heeft God nog nooit ervaren.

Alweer wat jaren geleden, kort na haar trouwen, werd ze uitgenodigd door de kerk in haar nieuwe woonplaats voor een gespreksavond. Ze ging er naar toe met de verwachting dat ze daar wel haar vragen kon stellen. Dus ze verzamelde moed en gaf daar aan dat ze eigenlijk heel veel vragen had over het geloof en dat ze niet goed wist hoe ze daar verder mee kon.

Gedesillusioneerd ging ze naar huis. De "kerk" had haar geen antwoord noch duidelijkheid kunnen geven. De discussie die avond verzandde in een uiteenzetting van diverse stromingen binnen de kerk, waarbij de een zus geloofde en de ander zo. Namen van diverse theologen passeerden de revue, maar over God werd met geen woord gerept.

Deze afknapper heeft er mede voor gezorgd dat ze de kerk, maar ook God links heeft laten liggen. Toch blijft het aan haar knagen, geeft ze toe. Diep in haar hart ervaart ze een verlangen naar een plek waar je veilig bent, waar ze mag zijn zoals je bent. Ze vraagt me of ik dan kracht van God ervaar in mijn leven. En ja, dat ervaar ik. En dan vertel ik haar hoe en wanneer ik kracht van God ervaar, maar ook vertel ik haar dat ik in mijn leven ook periodes ken waarin ik dat minder ervaar dan ik zou willen. Kortom, ik ben ook maar een gewoon mens.

Zo hebben we op een gewone vrijdagavond eigenlijk een heel bijzonder gesprek gehad. En na dat tegen elkaar gezegd te hebben, zijn we weer uit elkaar gegaan. Ik geloof dat God met haar bezig is. Er komt vast ooit een vervolg...

Door Ernst van Gulik is een blog geplaatst. Kijk op:

http://uwgoedegeest.blogspot.com/2011/03/genade.html

Wazige spiegel

Altijd als onze tienerdochter onder de douche staat, ontstaat er in de badkamer een enorme hoeveelheid stoom. Waarschijnlijk heeft dochterlief een nogal warme manier van douchen, want als ik zelf gebruik heb gemaakt van de douche, constateer ik geen problemen. Maar goed, als ik dan mijn haardos in model wil brengen, wat op zich een hele klus is, moet ik eerst de spiegel in de badkamer ontwasemen. En dat kost nog meer tijd, waar je als moeder, echtgenoot en werkende vrouw meestal niet teveel van hebt in het ochtendlijk spitsuur.

Hoe kom ik hier nu op? Vanmorgen keek ik op tv naar een uitzending van dominee Arie. Arie van der Veer is voor degenen die hem niet kennen, de tv-dominee van de EO. Hij was in gesprek met Martin Brand, een zanger die 7 jaar geleden tot geloof kwam. Wat mij trof in dat gesprek was een tekst uit de bijbel waarin gezegd wordt dat we nu nog kijken in een wazige spiegel.

Grace4you wil laagdrempelig zijn voor mensen die normaal niet zo gauw een kerk binnenstappen. Het woord “kerk” roept bij velen negatieve associaties op, zoals “saai, oubollig, leuk voor oude mensen”. Kerkmensen worden nogal eens gezien als betweters!

Terugkomend op die wazige spiegel: in dat hele oude boek, de bijbel, staat al geschreven dat christenen zich niet moeten verbeelden dat ze alles al weten. Juist christenen moeten zichzelf zien als “simpele christenen”. Als christen heb je een persoonlijke relatie met God, maar ondertussen kijkt ook een christen in een wazige spiegel. Het zijn dus gewone mensen met hun tekortkomingen en hun vragen. Maar er is een troost: als Jezus terugkomt, zullen we antwoord krijgen op al onze vragen en zullen we alles zien, wat we nu nog niet kunnen zien. De spiegel is dan ontwasemd!

Voel je vrij om te komen! Je mag er zijn zoals je bent! Welkom op 27 maart!

Gemeenteavond

Gisteravond hadden we een gemeenteavond van 'onze' kerk. Het is een avond waarin de mensen van de kerk worden uitgenodigd om mee te denken met het beleid van de kerk. Ook worden ze daar natuurlijk geïnformeerd en kunnen er vragen worden gesteld. Een betrokken gemeentelid maakte zich zorgen over 'onze' dominee die het al erg druk had en er nu weer wat bij kreeg.

De dominee in kwestie Ernst van Gulik, overigens een best wel hippe dominee die ook regelmatig blogt, wilde hier graag op reageren. Hij gaf ook aan dat de gevestigde kerk mensen moeilijk kan bereiken en we daarom het plan van Grace4you hebben opgevat. Maar wat mij het meeste aansprak is dat hij het zo voelde dat God ons op deze koers heeft gezet.

Na wat doorvragen bij deze man bleek echter dat de belasting van de dominee niet zijn enige zorg was. Hij gaf aan dat hij het juist heel erg belangrijk vindt dat wij als kerkmensen juist buiten onze kerkmuren kijken en zorgen dat we mensen bereiken die God (nog) niet kennen.

Dit is denk ik de kern van wat ons drijft. De kerk is er niet voor kerkmensen maar voor mensen. (Citaat Siebrand Wierda) We moeten de ogen openen voor de wereld om ons heen. Voor al die mensen, die God stuk voor stuk zo lief heeft..

We gaan het vertellen!!!

We zijn  min of meer officieel gestart met de communicatie van grace4you. Best spannend allemaal maar mooi om te doen. We geloven dat we met grace4you een plek mogen hebben waarin we God en elkaar mogen ontmoeten.

Benieuwd?  Gewoon komen op 27 maart om 16.00 uur...